Op vrijdag 9 november om 20.00 uur wordt het derde deel van A Song Journey gelanceerd in ’t Mosterdzaadje. Onder de titel ‘Love and Loss’ wordt muziek gespeeld, beelden vertoond en verhalen verteld door Abel de Lange, Edo Donkers, Louis Ter Burg en Jan Donkers.
’tis better to have loved and lost than never to have loved at all.’  Dat schreef de dichter Alfred Tennyson al 169 jaar geleden, en gelijk had hij.  Hij inspireerde zonder het te vermoeden de mannen van A Song Journey voor deel drie van hun reis door het Grote Amerikaanse Songbook.  Het gaat vaak mis als de geliefde niet langer om je geeft, en George Jones, Dayna Kurtz en Bonnie Raitt weten daarvan mee te praten. Maar ook de liefde voor het vaderland loopt vaak uit op verlies.  Luister naar wat Greg Trooper, Nathan Bell en Merle Haggard daarover te zeggen hebben.

Abel de Lange: gitaren, lapsteel en zang (Amsterdam 1958)
Abel was werkzaam als presentator en muziekredacteur bij RTV Noord Holland en is een liefhebber van alle muziek die ‘soul’ heeft. Hij begint al op jonge leeftijd met het draaien van de plaatjes die hij thuis vindt: Ray Charles, Harry Belafonte en Chubby Checker. Op zijn 13e verjaardag krijgt hij een heuse elektrische gitaar met een element erop, het begin van een lange voortdurende liefde voor dit instrument. Abel is autodidact en speelt in de jaren ’80 en ’90 gitaar in bands als Paolo Passionato and the Pennies from Heaven (2 singles), Bertje Beenen’s Bloedgroep (2 singles) en feestband Capsones. Met de Ierse zanger Francie Conway toert hij door Nederland en Zwitserland. Hij maakt verschillende muziekreizen naar de Verenigde Staten. Voor een workshop slide gitaar trekt hij naar the Big Apple. Ook San Francisco, Atlanta, Austin, Woodstock en het ‘mekka van de swamp muziek’ New Orleans worden aangedaan. In deze stad aan de Mississippi bezoekt hij een aantal malen het ‘New Orleans Jazz & Heritage’ festival. Het inspireert hem om verder te graven naar muzikale schatten. In 2009 gaat hij zijn muzikale neus achterna en komt terecht in Brazilië. In steden als Rio de Janeiro, Salvador de Bahia en Recife komt hij in aanraking met o.m. de ‘choro’ en de ‘forro‘6. Muziek met sterke gelijkenissen met de ‘cajun‘6 en ‘zydeco’ uit Louisiana. Zijn semi akoestisch kwartet “The Bayou Mosquitos” bestaat reeds 25 jaar. De band speelt met veel plezier en toewijding de muziek uit het zuiden van de VS. De Mosquitos maken twee albums: ‘Con alma y vida’ (2003) en ‘Delta Darlings’ (2009). Totdat hij in 2010 Jan Donkers opbelde met een ideetje....

Edo Donkers : gitaar, mondharmonica en zang (Den Haag 1972) Edo is van jongs af aan al in de ban van De weidsheid en mystiek van Amerika. Op zijn twaalfde levensjaar greep hij naar de gitaar met maar één doel: liedjes spelen en componeren met ‘grootse, opliftende melancholie’. Fotoboeken van Amerika, radio en platen van John Denver, Bruce Springsteen waren bakens van hoop en inspiratie in een saaie schooltijd. Maar dat humeurige, sip kijkende joch achter in de klas kreeg tijdens grote schoolbijeenkomsten met zijn gitaar de aula muisstil. Muziek en Edo zouden elkaar nooit meer loslaten. Terwijl leeftijdsgenoten gingen studeren, stond Edo full-time achter de toonbank in een Amsterdamse cd winkel. De zoektocht naar het verfijnde Amerikaanse lied verdiepte zich. Speurend in de cd-bakken  vormden  namen als Jackson Browne, James Taylor, en vele, vele andere songwriters een duizelingwekkende schatkist die zich een weg baande in zijn ziel. Meer en meer voelde Edo zich ‘verdwaalde Amerikaan op de Nederlandse klei’. Via omzwervingen als cabaret (halve finaleplaats in het Amsterdam kleinkunst festival in 1993) en stand-up comedy (The Comedy Explosion 1994/95) bleef het Engelstalige lied lonken. Zijn leven vervolgde zich met de bekende weg van ‘bandje in — bandje uit’ en demo’s maken. De zoektocht naar de ‘song met bestaansrecht’. Lef kweken om op een dag de muziek de weidse ruimte te gunnen. Dat moment kwam in 2007, toen Edo werk en andere verplichtingen opzij schoof en zijn eerste album ‘Warning Signs’ (Inbetweens Records 2007) uitbracht. Lovende kritieken en een inspirerende tour met een band van toegewijde muzikanten in Nederland en Amerika volgden. Een reis door het zuid-westen van Amerika leverde de inspiratie voor zijn eveneens uitstekend ontvangen tweede album ‘A Sense Of Home’ (Continental Records 2010). Opnieuw volgde een tour in Nederland en ook in Amerika treed Edo regelmatig op  in de Staten Indiana, Texas en Maryland. Daarnaast levert Edo songs voor de filmmuziek voor de film ‘Jackie’ — waarin o.m. zussen Jelka en Carice van Houten en ook Holly Hunter (van o.m. ‘The Piano’ en ‘Oh Brother Where Art Thou’) spelen — die in 2012 zal uitkomen. En....in de zomer van 2009 grist Edo de telefoon en belt Jan Donkers met een ideetje....

Louis ter Burg : techniek, beelden, snaren, percussie
 (Amsterdam 1954) Intuïtieve multi-instrumentalist. Wil altijd overal muziek uithalen en zoekt altijd muziek met een ziel. Speelde (en speelt) daarom bas en slagwerk in de RAGGENDE MANNE (Je Lult De Ore Van Me Kop) maar ook smartlappen in de 4TUOZE MATROZE en nu nog in Americana band de WILMA’S en met Abel in de Cajun band THE BAYOU MOSQUITOS. (drums, mandoline, banjo). Verder in obscure orkesten als de BEFBAND olv Hein de Kort en de JAMESBONDALLSTARS (gitaar). Speelde theatervoorstellingen met Carrousel, Finn Poncin (SJEEKSPIER) en met TOM (VADER, DWAALSCHOT). Veel gevraagd als gastmuzikant bij CD-opnames of als invalkracht. Speelt met Caramba, en die Niederlieder. Daarnaast componeert hij voor theater, film en TV voor o.a. Theatergroep Carver (Wankel Evenwicht, Banden), Het Toneel Speelt (Een Sneeuw, Stilleven), Michiel van Erp (Lang Leve..., Pretpark Nederland), VARA (tv audiologo’s), VPRO (Taarten van Abel, Klapklips). Nominatie Nipkov (Lang Leve de Vereniging van Michiel van Erp), Gouden Kalf (Kerstmis in Floradorp van René Roelofs). Studeerde Muziekwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam (Ethnomusicologie en Theoretische Muziekwetenschap). Verantwoordelijk voor de slideshow van A Song Journey. Zou eigenlijk alleen de techniek verzorgen, maar: “...zou wel fijn zijn als je daar mandoline, of percussie...” The rest is history.

Jan Donkers was decennia lang ‘Nederlands pop-paus’ volgens HP/de Tijd. Hij schreef zijn eerste artikelen over muziek in de Volkskrant in 1965, later voor Hitweek/Aloha waarvan hij redacteur was, de Groene Amsterdammer en NRC/Handelsblad. Vanaf 1970 maakte hij muziekprogramma’s voor de VPRO Radio, samen met Wim Noordhoek, Rik Zaal en Roel Bentz van den Berg maar later vooral alleen. Tussen zijn muziek-activiteiten door rondde hij zijn studie sociologie en geschiedenis af aan de Universiteit van Amsterdam. Bij de VPRO-radio was hij vijftien jaar buitenland-redacteur. Daarnaast presenteerde Jan programma’s voor de NOS, o.a. van Met het oog op morgen en Langs de Lijn. Gastdocentschappen vervulde Jan aan de University of Texas in Austin (1986-1987 en 2003) en de University of California in Berkeley (2008). Hij schreef veertien boeken, waaronder drie verhalenbundels en een roman. Zijn meest recente titels zijn: Donkeyville USA (1994), Zo dicht bij Amsterdam, (1996), De Tweede Amerikaanse Eeuw (essays) (2004), Mijn Muziek (2006), Eva vindt een thuis (kinderboek) (2006) en Reisverhalen schrijven (2008). Daarnaast was Jan toneelschrijver actief bij: Een maand later (1985) (ook verfilmd met Renée Soutendijk en Monique van der Ven) en Monte Sante Maria (1989). Hij was tevens vertaler van engelstalige toneelstukken (o.m. Edward Albee en Neil Simon) en van boeken van o.m.  F. Scott Fitzgerald, John Updike, Patricia Highsmith en Paul Theroux. Als journalist werkte Jan sinds 1965 als recensent van boeken en VS verslaggever voor De Nieuwe Revu, Haagse Post, HP/de Tijd, het Parool, De Volkskrant, NRC Handelsblad en Voetbal International. Het afgelopen jaren wordt Jan met regelmaat gevraagd zijn muziekkennis te spuien in TV programma ‘De Wereld Draait door’. Jan hield zijn bemoeienis met muziek verder zo’n beetje voor gezien, tot de telefoon ging....